راه بی برگشت

امروز دنبال فایلی توی درایوهام می گشتم ... فولدری به چشمم خورد که عکسای دوره لیسانس توش بود یک عالمه عکس که گوشه هاردم خاک می خورد! وقتی فولدر رو باز کردم شروع کردم به دیدن تک تک عکسا ... روی هرکدوم مکثی می کردم ... انگار هر عکس و هر چهره یه دنیا خاطره رو برام زنده می کردن ... احساس لحظه ثبت هر عکسی که می یومد جلو چشمام برام زنده می شد ... به یاد روزای خوبی که داشتم دلم هری ریخت پائین!!! چه روزای خوبی بودن .. چه دوستای نابی ... چه لحظه هایی که دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت برنمی گردن ... چه احساس های پاکی و چه اشتیاقی برای هرلحظه بودن ...  

روزایی که با تمام وجود زندگی کردم ... با دوستانی که بعضی هاشون رو حتی نمی دونم الآن کجان؟ بعضی هاشون رفتن خارج از کشور و بعضی هاشون رو هنوز برای خودم حفظ کردم .. و خاطره دوستی که هم همکلاسی دبیرستانم بود و هم از بهترین دوستای دانشگاهم که چه زود رفت ... و عکس های خاطره تلخ اون روز سیاه که برای آخرین گام ها همراهی اش کردیم ... 

عکس های اردوهایی که رفتیم ... خوشگلیه بی ریا بودنا ... پاک بودنا ... و پویایی که گاهی برای اثبات خودمون و از روی شیطنت هامون به بدجنسی معصومانه ای تبدیل می شد!

نفهمیدم چقدر طول کشید دیدن اون عکسا اما انگار برای من ۴ سال از تمام زندگی ام توی چند دقیقه گذشت ...  و حسرت بی پایان تمام شدنشون ...

من فکر می کنم آدما همیشه روزهایی از زندگی رو دارن که توی تقویم اصلی زندگیشون قرار می گیره ... یعنی مهم نیست چند سال عمر کنن .. بیشتر مهمه که اون تقویم اصیل برگه های بیشتری داشته باشه ... من دلم می خواد همیشه به این روزها نگاه کنم و با روزهای فعلیم مقایسه کنم ... دلم می خواد اگه این روزهام کیفیت پیوست به اون دفترچه ماندگار رو ندارن زودِ زود عیبشون رو بر طرف کنم ... هرچند چیزهایی هست و شرایطی که فصلی داره و آوردنشون همیشه به تلاش و خواسته ما نیست ...   

همه روزهای زندگی راه بی برگشت هستن ... کاش همه روزهای زندگی برامون پر رنگ باشه ...

 

گفت : 

من اینجا بس دلم تنگ است

و هر سازی که می بینم بد آهنگ است

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی برگشت بگذاریم

ببینیم آسمان هرکجا آیا همین رنگ است؟..... (م.ا.ثالث) 

 گفتم:

منم اینجا دلم تنگ است!

            به جز یک ساز هرسازی که می بینم بد آهنگ است...

دل آ ره توشه ات عشق است

                                همان یک ساز ...

                                         به همراهت خدایی ناز

                                                                        رفیق و محرم این راز

نترس از راه بی برگشت

                          چکاوک ها ... اقاقی ها برای ماست

 

رهای من ...

رها کن شاید و اما ، اگر ها را

                                     و بی پایان بخوان رنگ تمنا را

 

اگر ره توشه برداریم

                                  برای آسمان "هرکجا" هم رنگ می سازیم

 

همین رنگ تمناها ... چکاوک ها ... اقاقی ها ...

رها .... ره توشه ات عشق است ....